پرونگ(به فتح پ و واو)=بندی که به دور کمر می بندند و از نخل بالا می روند؛ 1-در فرهنگ پهلوی از بهرام فره وشی کلمه فروند یا پروند به معنی حصار،کستی،کمربند مقدس است.2-در برهان قاطع:پرهون =به فتح اول بر وزن مجنون،هرچیز میان خالی را گویندمانند هاله ماه و طوقی که بر گردن کنندو کمری که بر میان بندند و دایره ای که از پرگار کشندو چوب بند و خاربست و حصار و در خانه و محوطه و به معنی کمر گاه و کمر کوه هم به نظر آمده است ، 3- در شیراز و کازرون و لارستان ،پروند گویند.---------- (نقل از کتاب گویش تنگسیری از دارنده وبلاگ با تلخیص)
